Varanasi, een van de oudste steden ter wereld, is de indrukwekkendste plaats die ik tot hier toe al bezocht heb. De meest heilige stad van India is gelegen aan de Ganges, die al even vervuild is als de andere Indische waterlopen. Dit houdt de Indiërs echter niet tegen dagelijks hun zonden hierin weg te komen wassen.
Wandelen langs de ghats van Varanasi (de trappen aan de oevers van de Ganges) is een zeer bijzondere ervaring. Op deze ghats zie je echt de zotste dingen... De Indiërs komen er hun buffels wassen terwijl ze ook zelf een heilige duik nemen, op de trappen wordt gemeditteerd en aan yoga gedaan, sadu's (in grote aantallen aanwezig) roken de hele dag door chillums (pijpjes met hasj of ganga), ayurvedische massages worden ter plaatse gegeven, er wordt geschaakt en jongeren spelen cricket (de razendpopulaire natione sport), felgekleurde kleren worden gewassen en liggen overal te drogen, ook koeiemest wordt hier te drogen gelegd (wordt gebruikt als brandstof), overal zijn er kleine kraampjes, en zoveel meer... Ook is er elke avond 'puja', een indrukwekkend ritueel om de Ganges te eren. Deze kleurrijke ceremonie vol gezang, trommels en bellen lokt dagelijks een grote massa mensen. Het is uniek om dit bij te wonen.
Het meest bijzondere is wel het 'heilige vuur', dat als duizende jaren lang wordt aangehouden. Dit is niet zomaar een gezellig kampvuurtje, maar een vuur waar elke dag honderden lijken in as verdwijnen. Vele Indiërs trekken op hun oude dagen naar Varanasi om hier te sterven. Hier verbrand worden is namelijk zeer gunstig voor het volgend leven. Deze 'burning ghat' is ook voor toeristen openbaar te bezichtigen, maar uit respect mogen er geen foto's getrokken worden, tenzij er roepies aan te pas komen natuurlijk. Benares, het oude deel van de stad, is een doolhof van kleine straatjes, waar zelfs de Indiërs soms zelf in verdwalen. Mijn guesthouse was vlakbij de burning ghat, waardoor ik altijd een gids had om mijn weg terug te vinden. 'Follow the body.' Non-stop werden er lijken naar de burning ghat gedragen, met een kleurrijke, lawaaierige stoet erachter.
Overal in India is drugs, voornamelijk hasj, marijuana en opium, zeer populair. In Varanasi was dit (mede dankzij de sadu's) echt wel razendpopulair. Om de 10 meter (letterlijk) werd ik aangesproken... 'Hi friend, you want some hasj? marijuana? opium? lsd? brown sugar(!)? cocaine?' Echt alles hadden deze jongens in huis. Dit werd, zoals in elke grote stad, heel opdringerig gevraagd. Soms irriteer ik me eraan, maar zolang de Indiers zelf blijven lachen, kan ik er meestal zelf ook wel om lachen.
Extreem veel koeien (nog meer dan in andere steden) maken Varanasi onveilig, en wel degelijk 'onveilig'. Zoals wel vaker voorvalt was ik hevig aan het discussieren over de prijs van de rikshaw rit. Plots trok de rikshaw-driver me razendsnel naar zich toe, waarna er een stier vlak achter mijn rug voorbijliep. 'Sometimes the cows get angry', lachte de rikshaw-driver. En er werd meteen voortgediscussieerd.
Graag had ik nog wat langer in deze magische stad verbleven, maar de hitte en de bacteriën stonden het niet toe. De temperaturen liepen op tot meer dan 45 graden, waardoor zowat de helft van de toeristen ziek werd. Ook ik belande voor de 2de keer in het ziekenhuis (met dezelfde ziekte als hiervoor).
De drukte, de hitte en de ziekte joegen me de bergen in, waardoor ik me nu in Nepal bevind. Niet dat er in India geen bergen te vinden zijn, maar Nepal is dichter gelegen bij Varanasi, en van hieruit ga ik dan (normaalgezien) naar de Himalayas van noord India. Ik ben toch enorm blij dat ik de keuze gemaakt heb ook Nepal te bezoeken, want dit land is een paradijs op aarde. Maar hierover zal ik later meer (kunnen) vertellen.
Namaste
Geen opmerkingen:
Een reactie posten