Overal waar ik kom ben ik zowat het middelpunt van de belangstelling. Iedereen lacht, kijkt me zeer vreemd aan of begint tegen me te praten en loopt een eindje mee. Een westerling blijft een bizar en lachwekkend wezen.
Gisteren 'durfde' ik voor het eerst mijn prachtige Nikon D70 bovenhalen in de straten van Chennai. De reacties waren zeer uiteenlopend. Velen waren vereerd om op de foto te staan en waren me zeer dankbaar. De dalits (onaantastbaren, lager dan de laagste klasse) vormen de meerderheid van de bevolking en keken dan ook vaak heel onbegrijpend en soms kwaad wanneer ik fotografeerde. Zij leven in de goorste vuiligheid die je je kan inbeelden, en ik heb me dan ook maar zelden zo diep geschaamd als na een kwade reactie van een van hen. Ik voelde me even smerig als de troep waar zij dag en nacht in doorbrengen. Met de prijs van mijn prachtstuk kan ik waarschijnlijk een heel gezin levenslang van hun basisbehoeften voorzien. Ik was blij met mijn eerste foto's, maar keerde toch met een rot gevoel terug naar mijn guesthouse.
Hier zijn enkele plaatjes van het straatbeeld van Chennai...
Sinds gisteren bevind ik mij in Mammulapuram, 50 km ten zuiden van Chennai. Het is een dorp waar een zeer positieve energie heerst. Er zijn vele fenomenale hindoe tempels te vinden die dateren uit de 6e eeuw. Overal wordt nog steeds gebeeldhouwd volgens de traditie die al 1500 jaar wordt doorgegeven. Het zijn meesterwerken!
Gisteren en eergisteren was het feest in India (om de vijf botten is het hier feestdag). Ik heb reeds meerdere feestdagen achter de rug, en er volgen er nog velen.
Maarten
1 opmerking:
Heeey Maarten!
Ik ben jaloers man!!
Het voelt heel raar om verhalen te lezen en nieuwe foto's te zien uit India...
Ik herken heel veel dingen die je zegt en waan me opeens toch een heel klein beetje terug in dat prachtige kleurrijke warme landje daar.
Geniet er met volle teugen van, laat alles maar gewoon op je afkomen en ik kijk al uit naar volgende avonturen.
kus, Ite
Een reactie posten