Zoals gewoonlijk werd ik ook bij aankomst in Agra ziek. Niks nieuws, ik ben hier namelijk al bijna non-stop ziek geweest, maar het is dragelijk. Dat was niet het geval de nacht van 5 dagen geleden. Ik rende 'letterlijk' om de 2 minuten naar het toilet, afwisselend met heel pijnlijk te moeten braken, een blijvende ziekelijke misselijkheid en een vurige buikpijn. Constant balanceerde ik op het randje van flauwvallen, maar ik sloeg er toch in rond 4 uur een hospitaal te bereiken. Dit was helaas eerder een middeleeuwse stal, met een dokter die liever ging slapen dan aandacht te besteden aan mijn ziekte. Ik besloot terug te gaan en eigen medicatie in te nemen. Het werd alleen maar erger en 2 uur later braakte ik bloed met verdachte zwarte brokken, waarna er een heel vreemd gevoel door mijn lichaam stroomde. Wankelend ben ik dan gelukkig in een deftig ziekenhuis terechtgekomen, waar ze vriendelijk waren en me meteen serieus namen. Na me grondig te onderzoeken kwam ik te weten dat het aantal bacteriën in mijn lichaam extreem hoog was en dat ik enkele dagen in behandeling moest blijven, wat ik natuurlijk wel verwacht had. Ik recupereerde zeer snel, en na 4 dagen ben ik terug op de been.
Laten we positief blijven. Ik heb er weer een ervaring bij, heb 4 dagen lekker, gratis en gezond gegeten en heb nog nooit beter geslapen als deze 3 nachten in dit heerlijke ziekenhuisbed!
Agra is een vieze, gore stinkstad waar de bacteriën nog meer in de lucht hangen dan in de meeste andere Indische steden. Moest de Taj Mahal gevoelens hebben, was hij reeds gestorven van verdriet. Gevoelens of niet, door de extreme luchtvervuiling wordt dit wereldwonder ook effectief aangetast! Maar gelukkig is daar nog niet veel van te merken.
Door de enorme toeristenstroom is de meerderheid van de inwoners van Agra ondragelijk opdringerig en vals. Vanavond verlaat ik, godzijdank, dit oord, om een kijkje te gaan nemen in Varanasi, de meest heilige stad van India.
Hier een plaatje van 2 wereldwonderen die elkaar ontmoeten.
1 opmerking:
Namaste!
Heb even de voorbije drie verslagen gelezen (jaja, ik loop wat achter met het nieuwe werk hier dat al mijn tijd opslorpt). Mijn mond viel even open van verbazing. Echt wel goed dat je uiteindelijk je instinct gevolgd hebt en niet meegegaan bent. Je kan idd heel moeilijk inschatten wie je wel en niet kan vertrouwen. Ze lachen immers allemaal even breed. En je bent nog een makkelijkere prooi wanneer je alleen reist natuurlijk. Ze voelen wel dat je wat gezelschap wil. Chance dat er hier en daar nog een homofiele Gentenaar rond loopt he - haha.
Zo ziek ben ik nooit geweest in India, maar het moeten vreselijke uren en dagen geweest zijn. Niet weten wat er met je aan de hand is en zelfs een zieknhuis waar je niet terecht kan, amai.
Ik hoop dat je na deze negatieve ervaringen een grote lading positieve in de plaats krijgt!!
Een reactie posten