Einde

De held van het verhaal keerde naar zijn vaderland weder,
en leefde nog lang en gelukkig.

Daramsala is de verblijfplaats van de Dalai Lama en veel van zijn volgelingen. Het grote aantal Tibetaanse vluchtelingen (waaronder vele moniken in rode gewaden) maakt Daramsala tot een unieke plaats in India. Alles draait hier rond het lot van de Tibetanen: verzet tegen China, opvangplaatsen voor pas gearriveerde vluchtelingen, scholing voor de Tibetaanse kinderen, en tientallen andere hulporganisaties voor dit hartelijk volk. Dagelijks krijgen we (de toeristen) films over Tibet voorgeschoteld, zodat heel de wereld weet wat voor gruwelijk onrecht dit volk wordt aangedaan. Het is heel moeilijk te aanvaarden dat wereldmachten als Amerika en de VN hiertegen geen actie ondernemen. Dit is uiteraard om economische redenen. Het machtige China ziet men liever als vriend dan als vijand.
Ik verblijf momenteel in een guesthouse dat gerund wordt door Tibetaanse moniken. Het zijn enorm lieve mensen.

Ik heb hier ook een korte trek gedaan in de bergen. Voor de eerste keer huurde ik een gids in, wat toch wel dik tegenviel. Hij bepaalde wat, waar, wanneer,... Er was geen plaats voor eigen voorstel... er moest enkel gevolgd worden, waar ik het altijd zeer moeilijk mee heb. Maar ik ben weer een ervaring rijker en weet nu met zekerheid dat een gids niks voor mij is. Zelf ontdekken is veel leuker.
Het was een heel korte trek, dus we gingen niet tot in het hooggebergte. Toch was het zicht af en toe zeer mooi, en was het nog eens aangenaam om 2 dagen in de bergen door te brengen.

Morgenavond neem ik de bus naar Dehli, om daar mijn laatste (slik) 48 uur in India door te brengen.

Clean India

Onverwacht ben ik in Amritsar beland. Punjab, het land van de sikhs, is de rijkste en properste staat van het ganse land, waardoor de sfeer hier uniek is. Overal in India zijn de mensen meestal heel vriendelijk, maar vaak volgt hierna helaas de rekening. De sikhs en de andere punjabi (hindoes en moslims) hadden het wonderbaarlijk weinig over de financiele kant van het leven, en behielden hun vriendelijkheid en (zoals elke Indiër) ook enorme nieuwsgierigheid. Er waren ook enorm weinig toeristen tov de rest van Noord-India, wat nog wel eens leuk was.

In Amritsar is er 1 grote bezichtigheid, en dat is de Golden Temple, de meest heilige plaats ter wereld voor het Sikh geloof. Voor de rest is er in Amritsar niet veel te beleven. Wel is er op de grens met Pakistan, 30 km verder, dagelijks een ceremonie om de grens bij zonsondergang te sluiten. Dagelijks komt hier een enorme massa Indiërs op af. De ceremonie houdt in dat enkele soldaten aan beide kanten van de grens op een eigenaardige statische manier naar elkaar toestappen en wat met hun vlaggen zwaaien. De felgekleurde, roepende, dansende Indische massa was echter veel spectaculairder dan de ceremonie op zich. Grappig om te zien hoe sober de Pakistanen aan de overkant van de grens gekleed waren, tov al de kleuren van de regenboog in India.

Nu ben ik, terug in de mountain-area, in Daramsala, om wat met de Dalai Lama te socializen.

Terug tussen de kleuren en de gekte

Het voelt goed om weer in India te zijn. Het eerste wat terug opvalt is de enorme verscheidenheid aan kleuren en de totale gekte. Een heel opvallende eigenschap van Indiërs is dat zij (jong en oud) geen schaamte kennen om iemand aan te staren, en echt te 'blijven' staren. Het is soms ongelofelijk... 't is heel grappig, maar soms ook heel irriterend. Ook heel leuk om terug fotomodel te zijn. Het is namelijk een enorme eer en een geweldige ervaring om samen met een westerling op de foto te staan.

Rishikesh, gelegen in de beboste heuvels van Noord-India, wordt ook wel eens het spirituele centrum van de wereld genoemd en er heerst dan ook een heel goede energie, het is er al bij al proper en er is veel groen. De stad is gelegen aan de propere(!) heilige Ganges, waardoor het wat weg heeft van Varanasi, maar dan wel spiritueler, rustiger en minder zot. Vele toeristen komen hier voor yoga, reiki, meditatie,... Hier heb ik helaas de tijd niet meer voor. De laatste 10 dagen wil ik nog wat te zien krijgen, dus trek ik vanavond weer verder. Het was leuk om enkele weken samen met Meryl te reizen, maar toch ben ik ook heel blij terug alleen te kunnen reizen... helemaal open, vrij.

Foto's trek

Himalayak!

Sinds eergisteren ben ik terug van een 2-weekse trek in het machtige Himalaya-gebergte. De trek, die ik samen met Meryl, een Belgisch meisje, gedaan heb, was ongetwijfeld een van de hoogtepunten van mijn reis! De landschappen waren verbluffend mooi en het knappe was dat we elke dag een totaal ander landschap te zien kregen. We wandelden door wolken, bamboewouden, felgroene rijstvelden, maisvelden, echte bergjungle (met apen en lianen), mistige oude bossen en natuurlijk het hooggebergte zelf, wat enorm spectaculair is. Gletsjers, sneeuw, oneindig veel watervallen, een enorme variëteit aan paradijselijk gekleurde vlinders, vogels en bloemen, yaks (een harig koe-achtig bergbeest), energie, en moeder natuur in haar mooiste kleedje. Ook de bergbewoners zijn de mooiste, liefste en grappigste mensen ter wereld.

Hoe mooi deze dagen ook waren, toch begon ik België een beetje te missen. Ook verlangde ik terug naar de gekte van India. Nepal is prachtig, de mensen zijn eerlijk, het eten is goed, er heerst een heerlijke relaxte sfeer voor zowel toerist als inwoner,… Nadelen aan dit land heb ik simpelweg nog niet ondervonden. Het begint zelfs wat aan te voelen als ‘te makkelijk’ om door te reizen. India daarentegen is een constante uitdaging. Chaotische discussies met rikshaw-drivers, agressieve koeien, omsingeld worden door 30 starende Indiërs (die allemaal iets van je willen), hindoe’s die gekleurde lawaaierige rituelen uitvoeren naast een moslimceremonie, culturen die gecompliceerd door elkaar stromen, drukte, cultuur,… Je hoeft gewoon maar over straat te lopen, en in een uur tijd kruisen 101 avonturen je pad.
Morgen trek ik terug naar mijn geliefde India.

Helaas is de Nepalese worldwideweb-verbinding nog steeds zeeer traaaaaag, dus foto's van yaks, sneeuw, bloemetjes en mijzelf (jeej!) zal ik pas binnen enkele dagen (in India) kunnen posten.