Jaipur

Jaipur had dus duidelijk zijn negatieve kantjes, maar ik moet het toch ook even hebben over de positieve aspecten van deze stad. Na een lange treinreis kwam ik dus aan in de hoofdstad van de noordwestelijke staat Rajastan. Het noorden verschilt opmerkelijk veel van het zuiden. Geen vochtige tropische warmte, maar een dorstige droogte, die nog heter is. Het is niet het groen van in het zuiden (jungle, rijstvelden, plantages) dat hier overheerst, maar de kleur van Rajastan is geelbruin... verdorde vlaktes en woestijnen. Aan de beestenboel worden er nog enkele toegevoegd: ook ezels, zwijnen en kamelen zijn er op straat te spotten. De sfeer die hier hangt is heel anders, maar zeker niet minder fascinerend. De omgeving is misschien verdord, maar in de stad bruist het leven, bloeit de Indische cultuur en schittert de verscheidenheid aan kleuren. Alle huisjes zijn geverfd in mooie, verschillende kleuren, en op muren (waaronder de majestueuze stadsmuur) zijn vaak prachtige patronen en andere uiterst gedetailleerde schilderingen te zien. Paarden, olifanten, koeien en kamelen lopen over straat in een kleedje vol parels, glitters en edelstenen.

Zowat elke stad heeft zijn specialiteit. In Mahabalipuram is het de beeldhouwkunst, in Madurai zijn het de felgekleurde bloemenkransen, in Munnar is het thee, in Ooty chocola en eucalyptus olie, in Mysore wierook en parfum, in Goa alle soorten hippiespulletjes,... In Jaipur is de specialiteit tapijten, kleedjes, sjalen, doeken,... stofkes in het algemeen. Allemaal versierd met prachtige patronen en tekeningen, hoge kwaliteit en aan een spotgoeikope prijs (enkel als er hard geboden wordt uiteraard). In India is werkelijk teveel schoons om te kopen, en de verkopers zijn veel te goed. Heel vaak bedenk ik dat het nu toch wel tijd is de rem te zetten op mijn koopgedrag, maar de verkopers lappen het mij elke keer opnieuw. Het zijn charmeurs eerste klas en ze weten perfect wat de zwakke puntjes zijn van de koper. En als je van begin af aan zegt dat je zowiso niet gaat kopen... 'No problem, only look, my friend!' Gezellig babbeltje over onze interesses die 'toevallig' overeenkomen, een chai gratis en voor niks, een rondleiding hoe dit en dat gemaakt wordt, het uiten van de passie waarmee hij zijn producten verkoopt, alle producten een voor een laten zien met een interessante uitleg over de oorsprong, een grapje hier, een grapje daar.... only 500 rupies, my friend! En ik blijf me uiteraard verbazen over de prijzen en de schoonheid van vele producten. Even afbieden (wat ik ondertussen wel geleerd heb) tot meestal onder de helft van de eerstgenoemde prijs en 'verkocht'. Missie geslaagd.Als lidmaatschap-verkoper is India de perfecte leerschool!

Het was ook heel leuk om even op te trekken met een Sadu. Zoals ik eerder schreef zijn dit Shiva aanbidders die hun leven wijden aan meditatie. Ze leven van wat kleinigheden die mensen hun schenken en roken de hele dag door the holy ganga. Ze hebben een glimlach die moeilijk weg te krijgen is en zijn dus uiterst vriendelijk. Deze Sadu nam mij mee naar zijn huis op een heuvel (4 palen en een zijl dat af en toe half wegwaait). Regelmatig is het nodig om met een stok de stelende apen weg te jagen die langs het zijl de 'woning' binnenkomen.Deze jongens worden door velen toch wel als heilig gezien en hebben meestal ook heilig haar (dreadlocks). Ja, ook ik ben voor sommige een halve heilige! En als het niet heilig is, is het supercool.

Jaipur is een mooie stad, maar de inwoners verpesten de sfeer voor alleenstaande reizigers. Omdat ik alleen reis ben ik genoodzaakt contact te hebben met de lokale bevolking, wat natuurlijk heel interessant is om de cultuur te leren kennen. Maar dan moet er ook wel enige vorm van vertrouwen kunnen bestaan. In het zuiden was dit geen probleem. Natuurlijk probeerde ook daar de meerderheid wel profijt uit mij te halen, maar zoals ik eerder schreef, ging dit samen met een welgemeende vriendelijkheid. Deze brede glimlach ging in Jaipur zelden samen met werkelijke vriendelijkheid. De mensen zijn minder vriendelijk en wanneer ze dat dan wel zijn, blijkt het bijna altijd voor zaakjes waar we liever ver vandaan blijven. Ook vertoonden opvallend veel jongemannen homofiel gedrag dat ze aan mij opdrongen en soms vrij ver kon gaan. Dit leek altijd te beginnen als een grapje, maar dit grapje kende geen grenzen, waardoor ik toch enig gevoel van ongemak bij mezelf bespeurde. Luc, de gekke Gentenaar, had natuurlijk geen enkel probleem met deze jongens. Integendeel, hij had vele vrienden die regelmatig langskwamen.